- laudativa
- laudātīvus, a, um, adj. [id.], in rhet. lang. of Quintilian, of or relating to praise, laudatory: est unum genus, quo laus et vituperatio continetur, sed est appellatum a meliore parte laudativum: idem alii demonstrativum vocant: utrumque nomen ex Graeco creditur fluxisse: nam et enkômiastikon et epideiktikon dicunt, Quint. 3, 4, 12; cf. id. 3, 7, 28:II.
materia,
id. 3, 4, 16.—Subst.: laudātīva, ae, f., commendation, etc.:laudativa tota, quae est rhetorices pars tertia,
Quint. 2, 15, 20; cf. id. 3, 3, 14.—Hence, laudātīvē, adv., in a laudatory manner, Don. ad Ter. Enn. 5, 8, 5.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.